Amor

Σ ’απόκρημνη ακτή Αμφιταλαντεύεται Η απορία κι ανθίζει το αναπόφευκτο. Ακροποδητί στην άβυσσο το απόλυτο και το ατελές για το άλμα στο άπειρο και την αιωνιότητα αλλά τ’ αστέρια ατενίζει αργά αρμενίζοντας αβύθιστο σκαρί, ανεξάντλητη η αγάπη!