arcanα lustrα I
με αστικούς μύθους και προλεταριακά κουμπιά
το φόρεμα -ή μήπως το ποίημα;-
κατεβαίνει την σκάλα
τα βλέμματα όλων στρέφονται
στα γυμνά του γόνατα
σκέπτεται ενασμενίζεται γράφει
αιματηρά τα μελάνια της γλώσσας του
κι οι σίελοι του μπλε γιασεμί
με ροζ βλεφαρίδες
-βεντάλιες του έρωτος-
κοιτάζει προς την -ένδον- φωνή
αφουγκράζεται το ποδοβολητό του πλήθους
ριγμένο στο στήθος του κάθε εραστή
καπνίζει την πίπα του μέλλοντος
σα να κρατάει ένα τραγικό πουλάκι
ανάμεσα στα δόντια
βλέπει το κελί-δωμάτιο
όπως η βασίλισσα αντικρίζει την αγχόνη
ο καθρέφτης του δείχνει
τον πόνο της ηλικιωμένης γυναικός κι αυτό
την παίρνει στοργικά στην αγκαλιά του
οπιούχο βελούδο
μωβ με μαύρα φτερά
κι ένα ασημένιο μαχαίρι
καρφωμένο στην εκτιθέμενη κοιλιά του
