"Σίγουρα θα πρέπει να είναι δυσάρεστο στον αναγνώστη, το ότι ενώ στην αρχή αυτού του κειμένου, μιλούσα γενικά για την τέχνη, τώρα μιλάω αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Είναι γιατί, σιγά-σιγά, πήρα το βάρος και τις ευθύνες των πραξέων μου από τους ώμους των συνθηκών και τις μετέφερα στις δικές μου πλάτες. Δε μου φταίει κανείς, ούτε και για κανενός τα λάθη ή τις αρετές είναι υπεύθυνος. Αν κάποιοι δρόμοι συγκλίνουν με το δικό μου, ας θεωρηθούν αναπόφευκτες της ζωής συμπτώσεις και όχι προσαρμογές.
Δεν υπάρχουν πια άλοθι και δικαιολογίες, ούτε εξηγήσεις οφείλω να δώσω.
Το παιχνίδι μου ακόμα παίζεται και τα λάθη μου, που ήταν πολλά, δυστυχώς δεν διορθώνονται. Πικρό το να βλέπω συχνά τα χρήματά μου (τις ιδέες μου) στις τσέπες άλλων, όμως κανείς δεν μου τα έκλεψε. Τα έπαιξα και τα έχασα."
(Κώστας Τσόκλης, απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)
