Με το Ciné-Theology ολοκληρώνεται μία τριλογία θρησκειολογικής και θεολογικής σπουδής του κινηματογράφου, η οποία με απασχόλησε τα τελευταία δέκα χρόνια. Προηγήθηκε ο Διάβολος στο Celluloid –μία ανάλυση των ταινιών υπερφυσικού τρόμου· ακολούθησε Η Ευδαιμονία της Άγνοιας –μία ανάλυση της τετραλογίας Matrix, των αδελφών Γουακόφσκυ. Και τώρα, το Ciné-Theology: μία ανάλυση αγαπημένων ταινιών, όπως το Pulp Fiction, Το Πράσινο Μίλι, οι Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράντα, το Interstellar, το Αvatar και ο Joker. Παράλληλα όμως, κι ένα φιλικό νεύμα προς τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς –αλλά κι ένας οδηγός προς ναυτιλομένους.
Πώς μπορούμε να ενσωματώσουμε τον κινηματογράφο στο μάθημά μας; Με ποια κριτήρια επιλέγουμε ταινίες;
Πώς μπορούμε να συζητήσουμε μία ταινία μέσα στην τάξη;
Τι στόχους εξυπηρετεί η συζήτηση αυτή;
Και άλλα πολλά τέτοια ερωτήματα. Με την επίγνωση ότι ο καλός κινηματογράφος είναι Παιδεία· και με την ελπίδα ότι αυτήν την Παιδεία μπορούμε να την προσφέρουμε ως δώρο σε όλους τους ανθρώπους που αγαπάμε: την οικογένεια, τους φίλους, αλλά και τις γενιές των μαθητών και των μαθητριών μας, που δίνουν νόημα σε αυτό που είμαστε, και σε αυτό που εκπροσωπούμε ως δάσκαλοι.
Ο Δημήτρης Ουλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και μουσική (ακορντεόν, πιάνο, ανώτερα θεωρητικά) στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στον κλάδο της βυζαντινής φιλοσοφίας, στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε για τρία χρόνια το σεμινάριο της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών, ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο χώρο της ενοριακής κατήχησης. Εργάσθηκε επτά χρόνια σε διάφορα ωδεία της Αθήνας ως καθηγητής, τρία χρόνια σε νυχτερινά μαγαζιά ως μουσικός και έξι μήνες στο περιοδικό Θεός και Θρησκεία ως επιμελητής κειμένων.
