Με το Ciné-Theology ολοκληρώνεται μία τριλογία θρησκειολογικής και θεολογικής σπουδής του κινηματογράφου, η οποία με απασχόλησε τα τελευταία δέκα χρόνια. Προηγήθηκε ο Διάβολος στο Celluloid –μία ανάλυση των ταινιών υπερφυσικού τρόμου· ακολούθησε Η Ευδαιμονία της Άγνοιας –μία ανάλυση της τετραλογίας Matrix, των αδελφών Γουακόφσκυ. Και τώρα, το Ciné-Theology: μία ανάλυση αγαπημένων ταινιών, όπως το Pulp Fiction, Το Πράσινο Μίλι, οι Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράντα, το Interstellar, το Αvatar και ο Joker. Παράλληλα όμως, κι ένα φιλικό νεύμα προς τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς –αλλά κι ένας οδηγός προς ναυτιλομένους.
Πώς μπορούμε να ενσωματώσουμε τον κινηματογράφο στο μάθημά μας; Με ποια κριτήρια επιλέγουμε ταινίες;
Πώς μπορούμε να συζητήσουμε μία ταινία μέσα στην τάξη;
Τι στόχους εξυπηρετεί η συζήτηση αυτή;
Και άλλα πολλά τέτοια ερωτήματα. Με την επίγνωση ότι ο καλός κινηματογράφος είναι Παιδεία· και με την ελπίδα ότι αυτήν την Παιδεία μπορούμε να την προσφέρουμε ως δώρο σε όλους τους ανθρώπους που αγαπάμε: την οικογένεια, τους φίλους, αλλά και τις γενιές των μαθητών και των μαθητριών μας, που δίνουν νόημα σε αυτό που είμαστε, και σε αυτό που εκπροσωπούμε ως δάσκαλοι.
