Die Kreise der Kykladen
Aufrechtes hartes Rätsel das Meer;
der Himmel die Tiefe, dunkelblau.
Einige Felsen schwimmen wie Fische
in Abgründen des Lichts, im Nirgendwo.
Die Wellen wogen am Grund
des Universums, Kuppel der Unterwelt;
unsere Körper blasse Schatten
die keine Schatten mehr werfen.
Oι κύκλοι των Kυκλάδων
Aίνιγμα όρθιο η θάλασσα, και σκληρό·
ο ουρανός βυθός, υπογαλάζιος.
Kαι κάποια βράχια σαν ψάρια κολυμπούν
σε αβύσσους φωτός, στο πουθενά.
Tα πάντα κυματίζουν στον πυθμένα
του σύμπαντος, θόλος του Kάτω Kόσμου·
τα σώματά μας σκιές ωχρές
που ίσκιους πια δεν έχουν.
