Ο αυξανόμενος αριθμός των πεδίων εφαρμογής των υπολογιστών συνδέθηκε με την αυξανόμενη ποικιλία του είδους των προς επεξεργασία δεδομένων από τον υπολογιστή: κείμενα, εικόνες, βίντεο, αρχεία ήχου και επιπρόσθετα η φυσική γλώσσα ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Για τους ανθρώπους, το στοιχείο της επικοινωνίας συνδέεται κατεξοχήν με τον παράγοντα "γλώσσα". Ως εκ τούτου, προέκυψε σε πολλές περιπτώσεις η ανάγκη της κατανόησης αλλά και της παραγωγής φυσικής γλώσσας από τον υπολογιστή. Από τις προαναφερόμενες ανάγκες δημιουργήθηκε στο πεδίο της Τεχνητής Νοημοσύνης ένας νέος τομέας εφαρμογών της: η Υπολογιστική Γλωσσολογία. Τα μοντέλα της Υπολογιστικής Γλωσσολογίας προέρχονται από τη Θεωρητική Γλωσσολογία και οι μέθοδοί της παρέχονται από την Πληροφορική.
Τα μοντέλα της Θεωρητικής Γλωσσολογίας, δηλαδή η γλωσσική γνώση, αποκτούν τη μορφή κανόνων, τους οποίους ο υπολογιστής στη συνέχεια αναγνωρίζει και επεξεργάζεται ως πρόγραμμα. Η διαδικασία αυτή περιγράφεται ως εξής: "Η γλωσσική γνώση μετατρέπεται από τους Υπολογιστικούς Γλωσσολόγους σε πρακτική εφαρμογή, προκειμένου να ξεπεραστεί το μεγαλύτερο
