Lunaris

ΤΟ ΛΙΚΝΟ

Σαν το πλεούμενο πού
ανάβει φώτα στο σκοτάδι
γύριζα και λιτάνευα τα βράδια μου.

Έπλεαν μαγεμένα στη σιωπή
κι αφουγκραζόμουνα συνωμοσία
με το φεγγάρι
ανεξιχνίαστο δισκάρι της Φαιστού
μαλαμοκαπνισμένο ασήμι

με λίκνιζε στα φώτα, στα νερά
και μ' έδινε στον κόσμο
απ' την αρχή κάθε φορά.