Ο αφηγητής, δικηγόρος γύρω στα πενήντα, παίρνει το τρένο για την Καλαμάτα μετά από πρόσκληση δυο φίλων του, αδελφού και αδελφής. Αναπολεί κατά τη διαδρομή τη μακρόχρονη και στενή σχέση του μαζί τους. Πρόσωπα, έρωτες, όνειρα και γεγονότα ξεπηδούν στη μνήμη ανάκατα, οδηγώντας σε συνεχείς αναθεωρήσεις και ανασκαφή του εαυτού του. Αυτός ο τελευταίος, καταδιωκόμενος από άχνες φιλιών και αστραπές αγκαλιασμάτων θα είναι ο αμείλικτος συνομιλητής του μέχρι την Αθήνα και το επόμενο πρωί, όταν, εμβρόντητος απ' όσα είδε και άκουσε, δραπετεύει με το πρώτο δρομολόγιο...
... Έξι μήνες αργότερα, θα επιλέξει πάλι τη βολική χρονοτριβή του σιδηρόδρομου μέχρι το Μπορντό. Προσπαθεί να καθυστερήσει τον χρόνο και το όνειρο, να δυναμώσει, να ετοιμαστεί: τον περιμένει εκεί η αναπόφευκτη εξέλιξη...
Ο Μιχάλης Δ. Μανωλίδης γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα όπου και σπούδασε νομικά. Έλαβε το πτυχίο του το 1962 και από το 1965 άρχισε να δικηγορεί. Τα βιβλία που έχει εκδώσει είναι τα "Ισόβια του Θεοτόκη", 1994, "Τα χρόνια του Mahler", 1997, "...και, ίσως, σ' αγαπώ παράφορα!", 2001, "Νίκη, εντελώς προσωπικό", 2006, και "Η πορεία του ρομαντισμού", 2006 κ.ά. Έχει δύο παιδιά και δύο εγγόνια.
