Δεκαοχτώ μικρές ιστορίες οι οποίες διατρέχουν τον ελληνισμό από τότε που υφίσταται. Από την Ελλάδα της μυθολογίας, του Δωδεκάθεου, των γραμμάτων και των τεχνών, του λίκνου της δημοκρατίας και της κοινωνικής ανισότητας, της τουρκοκρατίας και των αποτυχημένων απελευθερωτικών κινημάτων, των εθνικών τραγωδιών και ταπεινώσεων, των ηρωισμών και της αυτοθυσίας, μέχρι τη σημερινή της αστυφιλίας, της μετανάστευσης, της εθελοδουλίας, της θεοποίησης του ξενόφερτου, των πασαλειμμάτων, των προχειροτήτων, της αμετροέπειας, της μαγκιάς, της διαφθοράς, της αρπαχτής, της θρησκοληψίας, του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε», αλλά και του φιλότιμου, του γλεντιού, του κεφιού, της έξω καρδιάς, του «δόξα τω Θεώ» και «υγεία να έχουμε», που αγκομαχά να επιβιώσει μέσα στον τρικυμιώδη κόσμο των κοινωνικών ταραχών, της φτωχοποίησης, της προσφυγιάς, του ρατσισμού και των πανδημιών.
Θεοί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του ανθρώπου, με τις αδυναμίες και τις εμμονές τους, τα ερωτικά τους πάθη, τους ολοκληρωμένους κι ανεκπλήρωτους έρωτές τους, τις απιστίες και τις μοιχείες τους –το ξένο είναι πάντα πιο γλυκό–, κι άνθρωποι που τους ανταγωνίζονται στις παντοειδείς παραβατικότητες, κατά κανόνα επιτυχώς. Ο ελληνισμός με τα καλά και τα στραβά του σε όλο του το μεγαλείο.
Ο Δημήτρης Μαργαριτόπουλος γεννήθηκε το 1941 στον Βαπτιστή Κιλκίς. Σπούδασε γεωπονία στο Πανεπιστήμιο Hohenheim της τότε Δυτικής Γερμανίας. Κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα "Ένα πηλίκιο άγριες φράουλες" (2001), "Οι τελευταίοι της μεγάλης τρέλας" (2003) και "Ακρόπολις εξπρές" (2004).
