ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
(Πανδαμάτωρ)
Γίνονται όλα όμοια μετά από καιρό,
και τα καλά, και τα κακά:
μας συμψηφίζει ο χρόνος χοντρικά,
απλοποιεί εγωισμούς,
μας στρογγυλοποιεί προς την ιδανική μονάδα.
Ηπιάζουν όλα·
Εξουδετερώνονται
τα τρομερά, αντίθετα φορτία
του θυμού
υπαίτια για τόσες καταιγίδες,
χαλασμούς,
τα λόγια,
οι ειρωνίες,
οι πικρίες,
ώς και το καυστικό οξύ του σάλιου
–πάντα έτοιμο
να εκτοξευτεί απέναντι
σαν το φαρμάκι του φιδιού–
αλλάζει χημική δομή \
και αυτό·
Η Μαρία Δ. Σφήκα γεννήθηκε στη Λαμία το 1969 και μεγάλωσε στην Ιστιαία της Β. Εύβοιας. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 2006 με την ποιητική συλλογή "Ο υποκειμενικός κήπος". Το 2010 τιμήθηκε με το Α' βραβείο ποίησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών για το ποίημά της "Το πολύ και το λίγο". Ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Ναύπακτο.
