Φεγγάρι (γένους θηλυκού)
κοσμεί το σκότος τη φωτιά ολόγυρα
κι ο ήλιος χτυπά το θράσος της,
παιχνίδια από χρυσό κι ασήμια
θα πέσω να πνιγώ στην ομορφιά της
φροντίζει να σκιστεί στο πέλαγος ’κει
ελπίζει να αλλάξει τη ροή σου,
με τι φοβέρα πρέπει να πονέσει;
ω ατιμίας αστερισμός η ματιά σου!
γλυκιά που είναι κάποτε η έπαρση,
με ξενύχτια θα αντισταθώ, σειρήνα,
νοσταλγώ στην άνοιξη βροχή τρελή
μα φεύγεις, δεν θα κάνεις θύμα σου κανέναν.
κι αν ποτέ σαγήνη της ηδονής νικήσεις
αμέσως θα προστρέξω στην αγκάλη σου!
Έρως
έρως πορθητής
δροσορόδινα χείλη
αιώρα λευκή
επιθυμία
ουρανομήκης ειδή
νέοι για πάντα
Πάθος
ανθός άωρος
ακάνθινος στέφανος
οδύνης πάθος
λύγισμα ψυχής
αρμονία αίσθησης
σύσσωμη νίκη
Ο Ιωάννης Δ. Σόλαρης σπούδασε Φιλοσοφία-Παιδαγωγική-Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Κοινωνική Θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διορίστηκε καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και η οργανική του θέση είναι στο Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας. Είναι αποσπασμένος στην Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
