Φως και σκοτάδι, ακροβάτες πάνω στη ρωγμή της ύπαρξης. Φως προβάλλει απ’ τις χαραμάδες των σκιών, και καθώς αγγίζει με τις φτερούγες του την πλάση, χαρίζει πνοή, γεμίζει τον αέρα με χρώματα ιδανικά, γνώριμα. Σκοτάδι απλώνει μαύρο μελάνι πάνω στο λευκό κρίνο της ανάσας.
Μία ποιητική συλλογή για τα συναισθήματα που γεννήθηκαν σε σκόρπιες, υπαρκτές στιγμές του χωροχρόνου, μες στην καρδιά κάποιων, ωρίμασαν στην ψυχή τους και κυρίευσαν το νου τους.
Μια συλλογή που διεισδύει στ’ Άδυτα της καρδιάς δίνοντας σάρκα κι οστά στα συναισθήματα.
