Η νοσταλγία πέτρωσε
Έχω μεταμορφωθεί σε χελώνα που στολισμένη
τσουκνίδες και φώτα κινείται με αργή υπερένταση...
Θυμάμαι την ανάσα μου που την κρέμασα
έξω από την πόρτα όπως τα ερωτικά γράμματα
της Βασιλικής.
Αφού πολέμησες τις θάλασσες γιατί
πισωπάτησες μπροστά στη ματιά μου;
Πριν λίγο έκανες ορίζοντες και παλαμάκια
το κλάμα της φυλακισμένης αναμονής
και τώρα τυραννιέσαι πίσω από τις ψεύτικες λέξεις
“γλυκιά αναστάτωση”.
