Αν εζητείτο λέξις δυναμένη μόνη αυτή να συνοψίση την όλην ημών κατάστασιν, αναμφιβόλως ουδεμία άλλη θα ηδύνατο να εκπληρώση τούτο ακριβέστερον και εκφραστικώτερον ή το μονοσύλλαβον καββαλιστικόν λεξείδιον της χρημαστικής argot κρακ.
Αυτή η κυβέρνησις εκήρυξεν από πολλού το οικονομικόν κρακ. Η φιλολογία μας ευρίσκεται εις διηνεκές κρακ γενναίων εμπνεύσεων και αξίων λόγου έργων. Κρακ πολιτικών ανδρών, κρακ κοινωνικών συμβάντων, μεγάλων επιχειρήσεων, αξιομνημόνευτων πράξεων, κινήσεως, ζωής. Εν τω μέσω λοιπόν της κρακαστροφής ταύτης μεταφέρων την σκηνήν μου από του αοιδίμου ΑΣΜΟΔΑΙΟΥ εις το ΑΣΤΥ νομίζω όχι άκαιρον να κρατήσω το διακριτικόν αυτής σήμα, ελπίζων ότι δεν θα ευρεθή κανείς κακόβουλος λογοπαίκτης να παρατηρήση ότι αείποτε εκ στόματος κοράκου εξελεύσεται.
