Η καθαρεύουσά του, φωνή λαού που έφτανε εκεί όπου έπρεπε να φτάσει. Χριστιανός Ορθόδοξος μα και ειδωλολάτρης μαγεύεται από το νάι του Δερβίση, κάνει το σταυρό του μπροστά στην Ακρόπολη, πιστεύει σε μαντζούνια, μάγισσες και στοιχειά . Η εκκλησία του χωρούσε κάθε άνθρωπο όμως δεν έδωσε συγχωροχάρτι στους ανάξιους λειτουργούς της. Αντιευρωπαϊστής, Βυζαντινός, κάτι περισσότερο. Έλληνας Αντιρατσιστής. Συντάκτης του πρώτου καταστατικού θεσσαλικού αγροτικού συλλόγου. Η πολιτική του, ανάθεμα στην κομματικοκρατία και στην ηθική της Κοσμολαϊτης και όχι κοσμοκαλόγερος. Πορεύτηκε μόνος ανάμεσα στους λαϊκούς ανθρώπους. Έζησε ελεύθερος από τα "πρέπει" του δημοσιογράφου, του συγγραφέα. Μακριά από ανιαρούς κύκλους που υπόσχονται κοινωνική αναρρίχηση.
Έχτισε, με μελάνι, το σπίτι του Έλληνα νησιώτη. Έβαλε τη φύση αδιάψευστο μάρτυρα της ανθρώπινης ιστορίας. Προκλητικός στην απλότητά του. Τόσο απλός που πάντα θα ανακαλύπτουμε το ατελεύτητο της γραφής του.
Η Θεοδοσία Δασκαλάκη μεγάλωσε στην Πανέθημο Κισσάμου Χανίων. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και απόφοιτος της Δημοσιογραφικής Σχολής Μπόνα. Έχει πραγματοποιήσει μια έκθεση ζωγραφικής υπό την αιγίδα του Πνευματικού Κέντρου Ιωαννιτών. Έχει διασκευάσει το παραμύθι "Το δάκρυ του μαέστρου" και την κωμωδία "οι τρελλοί της εποχής" και έχει γράψει δύο θεατρικά έργα: "Το αλητάκι" και "Τα πιο όμορφα όνειρα τα βλέπουμε ξύπνιοι". Και τα τέσσερα έχουν ανέβει από την Θεατρική ομάδα "Το αμπερνάλλι" στη Ρόδο. Αρθρογραφεί στην "Πυξίδα της πόλης", στον τοπικό Τύπο της Ρόδου, ενώ στο παρελθόν εργάστηκε στον 902fM στα Ιωάννινα, στην "Αυγή της Κυριακής" και σε αθηναϊκά περιοδικά πολιτιστικού περιεχομένου.
