Η Λουκρητία Δούναβη με τη νέα, τέταρτη κατά σειρά, ποιητική συλλογή της συμπληρώνει τον κόσμο που οικοδομεί χρόνια τώρα, τόσο με την ποίηση όσο και με την πεζογραφία της, έναν κόσμο που, όσο πόνο και αν έχει, μπορεί να τον εκφράσει συμπυκνωμένα η σολωμική ιδέα για τη ζωή ως "μέγα καλό και πρώτο".
Η Λουκρητία Δούναβη γεννήθηκε το 1942 στη Σύρο. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1970, δημοσιεύοντας ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Ελάτε άνθρωποι" (Νέα Σκέψη, 1976), "Βροχότοπος" (Δίδυμοι, 1978), "Μπαλκόνι στην Ερμούπολη" (Φιλιππότης, 1987), "Αλάτι στις λακκούβες" (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2009), καθώς και το αφήγημα "Η Αγία Συνάδελφος" (Κέδρος, 1998), τη σειρά αφηγημάτων με τίτλο "Το βυσσινί φουστάνι" (Γκοβόστης, 1992, Το Ροδακιό, 2001), και αυτή με τίτλο "Φωνές του σώματος" (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2009). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί στην Αγγλία και την Αίγυπτο.
