Το φαναράκι του Ισάκ φωτίζει τους χωματόδρομους και τα στενά δρομάκια, ενώ αυτός ανηφορίζει στη γειτονιά του, το "Αλήμπεη της Αλεξανδρούπολης". Από τις αυλές ξεπροβάλλουν και φωτίζονται τα πρόσωπα των ηρώων του. Ταπεινοί άνθρωποι καλωσορίζουν τον αναγνώστη και του ανοίγουν τρυφερά την πόρτα της καθημερινότητας τους. Ο συγγραφέας ξεκλειδώνει τη γλώσσα. Ιδιότυπη. Καππαδοκική. Τα πρόσωπα και τα γεγονότα, υπαρκτά. Μας εισάγουν στην ιστορία της γειτονιάς αλλά και της πόλης της Αλεξανδρούπολης, σχεδόν από τις αρχές έως και τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, με γοητεία μυθιστορηματική. Μέσα από τον μικρόκοσμο της γειτονιάς του Αλήμπεη φωτίζεται ο μακρόκοσμος της πόλης αλλά και της Θράκης. Πλήθος οι πληροφορίες -άγνωστες οι περισσότερες- για τον τρόπο ζωής και τον πολιτισμό αυτών των ανθρώπων. Το φαναράκι του Ισάκ θα τους φωτίσει για λίγο πριν περάσουν για πάντα στον άηχο κόσμο των σκιών.
Ο αναγνώστης πρόκειται να κάνει ένα γοητευτικό ταξίδι με όχημα το φωτισμένο τρένο, σαν και αυτό, το πρώτο, της Αλεξανδρούπολης, που περιγράφει ο συγγραφέας.
Ο Ζαφείρης Τ. Αλεξιάδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1934. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Ζαρίφειο Ακαδημία και εργάστηκε ως δάσκαλος αρχικά στην περιοχή της Καβάλας και από το 1972 στον Πειραιά, όπου και έκτοτε διαμένει. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Τα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς των γονέων του, που τα βίωσε και ο ίδιος, αλλά και τα δραματικά χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου τον επηρέασαν βαθύτατα και τον οδήγησαν σε μακροχρόνια μελέτη των σχετικών πηγών και κυρίως των αρχείων του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Για τον ίδιο λόγο ταξίδεψε στη γενέτειρα των γονέων του, τα Σίλατα της Καππαδοκίας.
