Στο βιβλίο αυτό, προϊόν συνεργασίας μιας ιστορικού της τέχνης και ενός βυζαντινολόγου, επιχειρείται η ανατροπή της καθιερωμένης άποψης ότι το Βυζάντιο, ως κατάλοιπο της παρακμής της Ρώμης, διακρίνεται από χρόνια ιδεολογική και πολιτισμική αδράνεια. Περιορίζοντας το χρονικό πλαίσιο της μελέτης στον 11ο και 12ο αιώνα, οι συγγραφείς εξετάζουν τις υλικές και δομικές μεταβολές στη βυζαντινή αυτοκρατορία, αντλώντας τεκμήρια από το χώρο της αρχαιολογίας, της φιλολογίας, των καλών και εφαρμοσμένων τεχνών.
