Ήδη από την αρχαιότητα στο έργο του Μενάνδρου, του πιο επιφανούς δημιουργού της ελληνικής Νέας Κωμωδίας, επισημαίνεται συχνά η ύπαρξη ενός φιλοσοφικού και ηθοπλαστικού χαρακτήρα με σαφείς διδακτικές παραμέτρους. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να δώσει κάποιες απαντήσεις σε ερωτήματα σχετιζόμενα με το εάν και κατά πόσο η μενάνδρεια κωμωδία πράγματι διαθέτει μια διδακτική φυσιογνωμία, καθώς και να προσδιορίσει την ταυτότητα και τα όρια μιας τέτοιας φυσιογνωμίας, εφόσον αυτή υπάρχει. Η θεώρηση αυτή έχει ως σημείο εκκίνησης το δραματικό κείμενο του κωμωδιογράφου, το οποίο εξετάζεται σε συνάρτηση με τις συμβάσεις του είδους, τις σχέσεις του με τη δραματική παράδοση, τα ιστορικά και πολιτισμικά του συμφραζόμενα, και τα ιδεολογικά ρεύματα της εποχής, κατά την οποία αυτό δημιουργείται και προσλαμβάνεται. Η εξέταση της Σαμίας του Μενάνδρου μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο μελέτης επιτρέπει μια σε βάθος διερεύνηση ορισμένων θεματικών αξόνων του έργου αυτού κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διαφωτίζονται ποικίλες όψεις του μενάνδρειου δράματος σχετιζόμενες με τη διδακτική του δυναμική και τα όριά της, το δραματουργικό χειρισμό ιδεών προερχομένων από το πολιτισμικό του πλαίσιο και τη διαδικασία πρόσληψής του από το κοινό, στο οποίο απευθυνόταν.
Ο Ανδρέας Φουντουλάκης σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές (M.Phil., Ph.D.) στο University of Manchester της Μ. Βρετανίας, όπου ειδικεύτηκε στο αρχαίο δράμα. Έχει διδάξει στο Lancashire College και στο University of Manchester της Μ. Βρετανίας, καθώς και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου υπηρετεί ως Λέκτορας Ελληνικής Φιλολογίας και Θεατρικής Παιδείας. Έχει παρουσιάσει εργασίες του σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, όπως στα Acta Antiqua, Maia, L' Antiquite Classique, Zeitschrift fur Papyrologie und Epigraphik, Classica et Mediaevalia Mnemosyne κ.ά.
