Ανάμεσα στο μέρος και στο όλο

Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ μελετάει την φαινομενολογία της μάθησης και της διδασκαλίας των μαθηματικών. Η δυνατότητά μας να αντιλαμβανόμαστε και να περιγράφουμε σήμερα με σχετική επάρκεια την αναστοχαστική διεργασία που συμβαίνει κατά την (και για την) οικοδόμηση των μαθηματικών εννοιών, οφείλεται στην εξέλιξη των υποθέσεων και των ερευνών της Διδακτικής των Μαθηματικών τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια. Η ίδια η μαθηματική επιστήμη εξελίσσεται επανερχόμενη συνεχώς σε ανοιχτά ερωτήματα που έχουν τεθεί σε χρονικά μακρινές εποχές. Η μαθηματική έρευνα επαναδιατυπώνει ερωτήματα που μπόρεσαν να εκφωνηθούν χάρη στη δύναμη των μαθηματικών να υπερβαίνουν τα άμεσα αντιληπτά και τα εκφραστικά όρια της εκάστοτε εποχής τους. Η τυχόν επίλυση παλαιών ερωτημάτων πλάι στα νεότερα φωτίζει διαφορετικά τις ιστορικές διαδρομές έως σήμερα και μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε νέες νοητικές πραγματικότητες και μαθηματικές θεωρίες. Ορισμένες από αυτές ενδεχομένως να μπορούμε να μοντελοποιούμε και είτε να τις αναπτύσσουμε τεχνολογικά είτε να τις ενσωματώνουμε οργανωσιακά στη δομή και τη λειτουργία των ανθρώπινων κοινωνιών και των δραστηριοτήτων μας. Το νέο αυτό, χαρακτηριστικά μαθηματικογενές περιβάλλον επανέρχεται στον ανθρώπινο νου και δημιουργεί νέες δυνατότητες μαθηματικής επινόησης και κατασκευής. Αντί-στοιχη είναι η πορεία της μάθησης των μαθηματικών και σε αυτά τα ίχνη προσπαθεί να σχεδιάσει τη μαθηματική εκπαίδευση η Διδακτική των Μαθηματικών.