Ο Βασίλης Παππάς είναι ένας από τους πλέον εκλεκτούς σύγχρονους λογοτέχνες, ένας δημιουργός που αφιέρωσε τη ζωή του στη λογοτεχνία, στον πολιτισμό και στις τέχνες, με μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στον λυρισμό, την ιστορική μνήμη και τη φιλοσοφική αναζήτηση. Το έργο του, βαθιά βιωματικό και εμποτισμένο με θρησκευτικές, φιλοσοφικές και ιστορικές αναφορές, αποτελεί ένα λογοτεχνικό ψηφιδωτό, στο οποίο συνυφαίνονται η παράδοση, η θρησκευτική πίστη, η αρχαιοελληνική κληρονομιά και η ανθρώπινη αναζήτηση του νοήματος.
Ο Παππάς, δεν είναι απλώς ένας λογοτέχνης που αποτυπώνει τις εικόνες του παρελθόντος με νοσταλγία, αλλά ένας δημιουργός που αναμετριέται με τη μνήμη, με την ιστορία και με τις αξίες που συγκροτούν τον ελληνικό πολιτισμό. Μέσα από την ποίησή του και τα μυθιστορήματά του, γίνεται ο ίδιος φορέας της διαχρονικής ελληνικότητας, αντλώντας έμπνευση από τον αρχαιοελληνικό κόσμο, το Βυζάντιο, την Ορθοδοξία, αλλά και από τις κοινωνικές και πολιτικές μεταβολές του σύγχρονου κόσμου.
Σύμφωνα με τα προηγούμενα, το τεράστιο και μνημειώδες έργο του, είναι μια ιεραποστολή, μια προσπάθεια διατήρησης της πολιτιστικής μας ταυτότητας και της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού. Ιδιαίτερα, στο μυθιστόρημά του που αφορά την ιεραποστολή του Μακαριστού Αναστάσιου, η λογοτεχνία μετατρέπεται σε ένα μέσο αφύπνισης, αναδεικνύοντας τις πτυχές του θρησκευτικού αγώνα, της πίστης και του μαρτυρίου. Οι ήρωές του είναι σύμβολα ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση, που υψώνουν τη φωνή τους απέναντι στην εξουσία και που, στο τέλος, γίνονται μάρτυρες μιας δικαιοσύνης που έρχεται αργά, μέσα από την ίδια τη μνήμη και την ιστορία.
Επιπλέον, ο Βασίλης Παππάς είναι ένας βαθιά ποιητικός δημιουργός. Η ποίησή του είναι ταυτόχρονα λυρική, φιλοσοφική, ιστορική και θρησκευτική. Με μια γλώσσα λιτή, αλλά γεμάτη εσωτερική ένταση, δημιουργεί εικόνες που σμιλεύουν τη μνήμη και την ψυχή.
Μέσα από τους στίχους του, η ελληνική φύση, η θάλασσα, το φως, τα αρχαία θέατρα, οι κίονες, το άστρο της Βεργίνας, γίνονται σημεία αναφοράς μιας Ελλάδας, που δεν είναι απλώς γεωγραφικός τόπος, αλλά ιδέα, παράδοση και τρόπος σκέψης. Ο ποιητής αναμετριέται με την Ιστορία και τον Πολιτισμό, δημιουργώντας μια ποίηση που λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος.
Κατά συνέπεια, το ογκώδες και θεόπνευστο έργο του είναι βαθιά εμποτισμένο από τις μνήμες των προγόνων και τις αξίες που συγκροτούν την ελληνική ταυτότητα. Η ποίησή του είναι γεμάτη από το φως της Βεργίνας, τον ήλιο της Μακεδονίας, τις αναμνήσεις των αρχαίων ηρώων, τα μονοπάτια της φιλοσοφικής σκέψης και την αγωνία ενός κόσμου που συνεχώς αλλάζει.
Όλα τα προηγούμενα στοιχεία τον καθιστούν έναν σύγχρονο διανοητή, που αναζητά τη σύνδεση του παλιού με το καινούργιο, της παράδοσης με τη νεωτερικότητα. Με έμμεσες αναφορές στη θρησκευτική πίστη, στην αρχαία ελληνική σκέψη, στο Βυζάντιο και στη σύγχρονη κοινωνία, καταφέρνει να δημιουργήσει έναν διάλογο ανάμεσα σε διαφορετικές εποχές και αξίες, δίνοντας στην τέχνη του έναν διαχρονικό χαρακτήρα.
Παράλληλα, οι συμβολικές μορφές που επανέρχονται στο έργο του – ο Οδυσσέας, η Πηνελόπη, ο Ηρακλής, η Αθηνά – είναι σημεία σύνδεσης του πολιτιστικού μας παρελθόντος με το σήμερα. Ο λογοτέχνης χρησιμοποιεί την ελληνική μυθολογία όχι ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά ως εργαλείο κατανόησης της ανθρώπινης φύσης και της ιστορικής συνέχειας.
Γι΄αυτό, το έργο του είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τον ελληνικό πολιτισμό. Μέσα από τα γραπτά του, αναδεικνύει την ανάγκη διατήρησης της πολιτιστικής μας ταυτότητας, προβάλλει τις αξίες της πίστης, της αλήθειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης και λειτουργεί ως ένας σύγχρονος ποιητικός προφήτης που φωτίζει τις αλήθειες που συχνά μένουν στη σκιά.
Εκτός αυτού, οι σελίδες του είναι γεμάτες από τα όνειρα και τις ελπίδες ενός λαού που παλεύει για την επιβίωση και τη διατήρηση της ιστορικής του κληρονομιάς. Το ύφος του, βαθύτατα στοχαστικό και εξομολογητικό, καταφέρνει να εισχωρήσει στην ψυχή του αναγνώστη, να τον αφυπνίσει, να τον προβληματίσει και να τον οδηγήσει σε μια βαθύτερη κατανόηση της ζωής και του κόσμου.
Καταλήγοντας, ο Βασίλης Παππάς, με το πλούσιο συγγραφικό του έργο, καταφέρνει να διατηρήσει ζωντανή τη φλόγα του ελληνικού πολιτισμού και να μας υπενθυμίζει ότι η τέχνη και η λογοτεχνία δεν είναι απλώς μέσα έκφρασης, αλλά όπλα ενάντια στη λήθη. Με την πένα του, χαράζει έναν δρόμο που ενώνει το παρελθόν με το παρόν και οδηγεί στο μέλλον.
Και όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά γράφει:
"Τα δικά μας άστρα δεν έχουν σπίτια. Αυτά τ’ άστρα ανήκουν στον κόσμο όλο."
Σοφία Σκλείδα, Φιλόλογος, Συγγραφέας, Διδάκτωρ Συγκριτικής Παιδαγωγικής, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Ο Βασίλης Κ. Παππάς γεννήθηκε στο Βρυώνι των Αγίων Σαράντα το 1958.
Σπούδασε φιλολογικές και νομικές επιστήμες. Είναι ένας από τους 18 ποιητές της Ανθολογίας Νέων Ταλέντων της Αλβανίας 1990.
Έχει εκδώσει τις κάτωθι ποιητικές συλλογές: "Όταν γυρνούν οι πελαργοί", "Μη με αφήνετε μόνο μου", "Φύσα αγεράκι του νότου", "Το τελευταίο επικόσμημα", "Βόρειες πολιτείες", "Το πέταγμα του ήλιου", "Κάποιος φώναξε το όνομά σου", Βραβείο Ερατοσθένης στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Καβάφης 2015, "Αν δεν είστε ακόμα πέτρες", "Εννέα χιλιάδες μάρες", "Ερειπωμένα πριγκιποχώρια", "Έχασα απόψε μια στροφή", "Έτσι ζούνε οι άνεμοι".
Ποιήματά του έχουν εκδοθεί σε διάφορες γλώσσες.
