Ανήθικη κραυγή

[...] Σε φίλησα με πάθος, το στόμα σου μύριζε λαχτάρα. Έχωσες τη γλώσσα σου μέσα μου κι εγώ αφέθηκα σε τούτο το γιορτινό ταξίδι. Με έγδυσες γρήγορα, πέταξες τα ρούχα μου άτσαλα και με ξάπλωσες κάτω, τα χέρια σου χούφτωναν το κορμί μου λεηλατώντας όλες μου τις ανατριχίλες. Μπήκες μέσα στον ήδη μουσκεμένο μου κόλπο αργά και βασανιστικά, αφήνοντας να με παρασύρει όλος ετούτος ο πόθος που τόσο ανάγκη τον είχα και γραπώθηκα με δύναμη πάνω σου. Με πόση ευκολία κουμπώνει το κορμί μου στο σώμα μου, συλλογίστηκα. Ο έρωτας είναι Θεός και Δαίμονας μαζί.[...]