Οι συμμετρικοί μονόλογοι οι οποίοι περιέχονται στον "Αντίλογο", πλάστηκαν κυρίως σε στιγμές αποστροφής. Μιας αποστροφής που δημιουργήθηκε από μια συνεχή απογοήτευση και έναν απωθημένο θυμό. Συναισθήματα τα οποία βρήκαν τον δρόμο της εξωτερίκευσης με δημιουργικό τρόπο, όπως αυτός της λυρικής γραφής.
Ως "Αντίλογος", επιφυλάσσει καταιγιστικές ανησυχίες της Συγγραφέως, όσο αφορά την υπαρξιακή και κοινωνική αντίληψη, της λανθάνουσας εξέλιξης και τροπής της ανθρωπότητας.
