Συστηματική ερμηνεία των άρθρων 336-353 ΠΚ για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας.
Οι πολυάριθμες νομοθετικές επεμβάσεις στο 19ο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα έχουν δημιουργήσει ένα εν πολλοίς νέο, συχνά ρευστό και υπέρμετρα διογκωμένο σεξουαλικό ποινικό δίκαιο. Οι προσθήκες νέων άρθρων και οι τροποποιήσεις άλλων δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα εφαρμογής, ώστε η αναλυτική ερμηνεία των σχετικών διατάξεων να είναι αναγκαία. Σ’ αυτή την ανάγκη ανταποκρίνεται το παρόν βιβλίο, επιχειρώντας την κάλυψη του σχετικού βιβλιογραφικού κενού.
Το έργο αποτελεί την πρώτη σύγχρονη, πλήρη και συστηματική ερμηνεία των άρθρων 336 - 353 ΠΚ, αφενός προσφέροντας μια εξαντλητική νομολογιακή και θεωρητική τεκμηρίωση και αφετέρου αναπτύσσοντας ένα κριτικό επιστημονικό λόγο. Αποβλέπει έτσι να βοηθήσει τον εφαρμοστή αλλά και τον θεωρητικό του δικαίου, αποτελώντας ένα χρήσιμο εργαλείο δουλειάς, και παράλληλα να συμβάλλει στην υιοθέτηση ορθότερων νομοθετικών, θεωρητικών και νομολογιακών επιλογών.
Το έργο περιέχει ένα σύντομο Γενικό Μέρος, όπου αναπτύσσονται θεμελιώδεις έννοιες, όπως η ασέλγεια, η ακολασία, το έννομο αγαθό, καθώς και βασικά ζητήματα αυτουργίας και συμμετοχής ή, τέλος, εγκληματολογικής προσέγγισης της σεξουαλικής εγκληματικότητας. Στο Ειδικό Μέρος ερμηνεύονται αναλυτικά όλες οι ισχύουσες διατάξεις, κατά κανόνα με τη σειρά που βρίσκονται στον Ποινικό Κώδικα: μετά τα ιστορικά, στατιστικά και συγκριτικά στοιχεία αναλύονται, ένα προς ένα, τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης, η υποκειμενική υπόσταση, οι τυχόν διακεκριμένες μορφές του εγκλήματος, οι περιπτώσεις απόπειρας και συμμετοχής, η προβλεπόμενη ποινική κύρωση καθώς και, τέλος, βασικά ζητήματα συρροής ή ποινικής δίωξης. Η ερμηνεία αξιοποιεί δημιουργικά και ενίοτε κριτικά την ελληνική, εν πρώτοις, αλλά και την αλλοδαπή νομολογία και θεωρία, υιοθετώντας συγκεκριμένες λύσεις και αποβλέποντας στην πλήρη και αντικειμενική πληροφόρηση του αναγνώστη. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στη νομολογία του Αρείου Πάγου.
Για την ενίσχυση της πρακτικής κατεύθυνσης του έργου έχουν περιληφθεί το κείμενο του εκάστοτε άρθρου, καθώς και επεξηγηματικοί πίνακες ενώ οι κρίσιμοι όροι επισημαίνονται ειδικά, με έντονα γράμματα. Τέλος, πέρα από το συνοπτικό διάγραμμα και τον αναλυτικό πίνακα περιεχομένων το έργο συμπληρώνεται από πίνακα ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας καθώς και λημματικό ευρετήριο.
Ο Νίκος Παρασκευόπουλος διδάσκει ποινικό δίκαιο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1980. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Τμήματος Νομικής του ΑΠΘ και είναι κοσμήτορας της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Έντονη είναι η παρουσία του στη νομική πράξη, καθώς συμμετείχε σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, ανέπτυξε δραστηριότητα μεσολαβητή σε εξεγέρσεις κρατουμένων (1990,1996) και είχε την ευθύνη προγραμμάτων επανένταξης αποφυλακισμένων (1988-1997). Πολλές από τις θέσεις που υποστήριξε υιοθετήθηκαν από την ποινική νομοθεσία (μεταρρύθμιση εγκλημάτων κατά της κρατικής ελευθερίας και αποποινικοποίηση μοιχείας, εισαγωγή περιπτώσεων δικαστικής άφεσης της ποινής, νέα νομοθεσία για τον εγκλεισμό ψυχασθενών σε ψυχιατρεία, κατάργηση θανατικής ποινής και ειδικού νόμου κατά της τρομοκρατίας, αποποινικοποίηση περιύβρισης αρχής, μείωση ποινών και εξαρτημένους μικροδιακινητές). Κατά την περίοδο 1993-1995 υπήρξε σύμβουλος για θέματα ποινικού και σωφρονιστικού δικαίου του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης Γ. Κουβελάκη. Έχει λάβει μέρος ως εκπρόσωπος της χώρας σε συνέδρια ή επιτροπές διεθνών οργανισμών καθώς και στο Δ.Σ. (ως πρόεδρος) του Κ.Ε.Θ.Ε.Α.
