ΑΝΑΜΟΝΗ
Βαριά σαλεύει γύρω κάποια πλάση,
το πιάνο και το μούχρωμα·
κι ακόμα στο δωμάτιο κάποια βήματα
δισταχτικά σιγοπηγαίνουν
κι εμπρός και πίσω· κι από του Ραδιόφωνου
που αγκομαχάει, την άγρια μελωδιά
κι από του Σούρουπου τα σταχτομηνύματα
κι απ’ της ψυχής τη σκοτεινή αγωνία
μια προσμονή θανατερή ξεχύνεται
κι όλα θαρρείς πως μέσα εδώ, πεθαίνουν·
μη γελαστείς· την Αγωνία πρόσεχε
που αγκομαχάει, μονάχα Ναι, προσμένουν.
Νοέμβρης 1942
Μη Διαθέσιμο
