"Άδιον ουδέν έρωτος", "Τίποτα δεν είναι πιο γλυκό απ' τον έρωτα".
Οι στίχοι που έγραψε η Νοσσίς τον 4ο π.Χ. αιώνα είναι από τους παλιότερους που περιέλαβε ο άγνωστος ερανιστής στην Ελληνική Ανθολογία, την λεγόμενη άτυπα και Παλατινή. Το μνημειακό αυτό έργο με τα ελληνικά επιγράμματα καλύπτει το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον 4ο π.Χ. και 10ο μ.Χ. αιώνα, μεταφέροντας ως εμάς όχι τόσο τον απόηχο ιστορικών γεγονότων, όσο συναισθήματα, αποχρώσεις, λεπτές πινελιές που δείχνουν ότι καίρια προβλήματα των ανθρώπων ήταν και είναι τα ίδια.
Συνταγμένη σε περιβάλλον "πολυεθνικό" , απευθυνόμενη σ' ένα κοινό ανοιχτό στο καινούριο που έφερναν οι εποχές, η Ελληνική Ανθολογία χωράει μέσα της εθνικούς και χριστιανούς, λόγιους αλλά και απλούς ανθρώπους, Σύρους, Μικρασιάτες, Αιγυπτίους, Ελλαδίτες και Ρωμαίους, πολυταξιδεμένους ή καθηλωμένους σε μιαν ακρούλα αυτής της μήτρας γης που λέγεται Μεσόγειος. [...]
