Από το ξάγναντο της Δύσης

"ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΝΥΧΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ":
Λιβάδι ασημόσπαρτο φαντάζ' απόψε πάλι
ο αστερόης ουρανός κι ολόφωτο κεφάλι
οδεύει στο διηνεκές, Ανατολή προς Δύση,
μέσα στην άφατη σιωπή, στην κοιμισμένη φύση.
Δεν αγρικάς οχλοβοή, μόν' την κραυγή του Γκιώνη
κι απ' την αντίπερα πλαγιά μοναχικό τ' αηδόνι
με δοξαριές μακρόσυρτες κι ολόγλυκες καντρίλιες
απαλοεφραίνει τις καρδιές μ' ανύστακτες ελπίδες
Στην αυγουστιάτικη νυκτιά κι η θάλασσα καθρέπτης.
Αντιφεγγγίζει, αντανακλά το κάθε φως που πέφτει
στη δροσοβόλα, την πλατιά και λεία επιφάνεια,
που όταν στο ξάφνου τη θωρείς, σου φαίνεται ουράνια
Κι αν σε προφτάσουν ευωδιές με την απόγειαν αύρα,
πάμπολες σκέψεις και καημοί για ψυχική αναύρα
θα πλημμυρίσουν την καρδιά, το νου θα διαυγάσουν.
Φτερά θα πάρει ο λογισμός, ψηλά θα σ' ανεβάσουν!