Γνωρίζουμε ελάχιστα για την ιστορία του τουρκικού κινηματογράφου και για τον ίδιο λόγο αγνοούμε ότι κάποιοι Έλληνες συντέλεσαν, ήδη από το 1896, στη γέννηση και την ανάπτυξή του. Πλανόδιοι κινηματογραφιστές, διορατικοί θεατρικοί επιχειρηματίες που πίστεψαν στον κινηματογράφο παρά τις αντίξοες συνθήκες της εποχής (πλήρης απουσία ηλεκτρικού δικτύου, λογοκρισία κ.ά.), αιθουσάρχες στην Πόλη, καθώς και τολμηροί πρωτοπόροι δημιουργοί σημάδεψαν στην Τουρκία τις αρχές του κινηματογράφου μέχρι και το 1922. Στον Μεσοπόλεμο εμφανίστηκαν οι πρώτοι Έλληνες επαγγελματίες κινηματογραφιστές, ενώ από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και μετά εμφανίστηκε μια πλειάδα ταλαντούχων τεχνικών (οπερατέρ, ηχολήπτες, μοντέρ κ.ά.), οι οποίοι με τη σειρά τους συντέλεσαν στην ανάπτυξη της έβδομης τέχνης - παρόλο που το εκεί πολιτισμικό περιβάλλον δεν επέτρεπε θαύματα.
Το λεύκωμα "Από το Παρίσι στο Πέραν, Έλληνες κινηματογραφιστές της Πόλης" συνδυάζει με γνώση και μέθοδο την αγάπη για την Πόλη με την αγάπη για τον Κινηματογράφο. Βασίστηκε σε αθησαύριστα ντοκουμέντα που με υπομονή και αφοσίωση στο δύσκολο θέμα συνέλεγαν οι συγγραφείς του επί μία δεκαπενταετία. Το πλούσιο εικονογραφικό υλικό που το πλαισιώνει είναι αψευδής μάρτυρας αυτής της αφοσίωσης.
Το λεύκωμα "Από το Παρίσι στο Πέραν, Έλληνες κινηματογραφιστές της Πόλης" ρίχνει μια διαφορετική ματιά στην Κωνσταντινούπολη, εκείνη των Ελλήνων διανοουμένων. Κι ακόμα, μια διαφορετική ματιά στον ελληνικό, τον τουρκικό και τον βαλκανικό κινηματογράφο - γι' αυτό και συνιστά πολύτιμη κατάθεση σε μια βιβλιογραφία απολύτως ελλιπή επί του θέματος. Το λεύκωμα αυτό οφείλεται στο μεράκι δύο ανθρώπων-δημιουργών της Πόλης: του κινηματογραφιστή και σεναριογράφου Γιώργου Μπόζη και της γνωστής συγγραφέως (Πολίτικη Κουζίνα) Σούλας Μπόζη.
