Γνωρίζω τον Περικλή Σφυρίδη από τότε που ήμουν παιδί. Εκτός από γείτονάς μας, ήταν και ο οικογενειακός μας γιατρός -κούραρε στο παλιό μας σπίτι, στο Χαριλάου, τον παππού και την φιλάσθενη γιαγιά μου. Στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα τον πλησιάσα να του δείξω πρωτόλεια ποιήματα και πεζά μου. Ο ίδιος ήταν αρκετά γνωστός συγγραφές και η γνώμη του μετρούσε. [...]
Ο λόγος του, όπως πάντα, χυμώδης και παραστατικός, καθηλώνει και συνεπαίρνει. Αποκούμπι σε καιρούς χαλεπούς. Στο τραπέζι του σαλονιού με περιμένει, φιλικός όπως πάντα, για να τα πούμε. Παραδίπλα η σκυλίτσα του, η Φαίδρα, ύστερα από κάποια ανιχνευτικά πλησιάσματα, απομονώνεται σε μια γωνία του σαλονιού, θαρρείς και διαισθάνεται το τι θα επακολουθήσει. Ανοίγω, κάπως αμήχανα, το ντοσιέ με τις ερωτήσεις και ξεκινάμε.
Ο Παναγιώτης Γούτας γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε νομικά και παιδαγωγικά. Εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση. Από το 1990 δημοσιεύει ποίηση, διηγήματα και μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ από το 2002, δημοσιεύει τακτικά βιβλιοκρισίες και κριτικά κείμενα. Έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά "Τραμ", "Παραφυάδα", "Οδός Πανός", "Μπιλιέτο", "Εντευκτήριο", "Ένεκεν", "Πάροδος", "Πόρφυρας", "Παρέμβαση", "diodos 66100", "Jazz & Τζαζ" και το ένθετο "Πανσέληνος" της εφημερίδας "Μακεδονία". Είναι τακτικός συνεργάτης της "Οδού Πανός" και του "Index" και περιστασιακός συνεργάτης της "Βιβλιοθήκης" της εφημερίδας Ελευθεροτυπία". Το 2001 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια τη συλλογή αφηγημάτων "Τα λάφυρα του Αυγούστου" και το 2002 από τις ίδιες εκδόσεις, τα αφηγήματα "Το ίδιο έργο της ζωής μου".
