Η Καίτη Κοντώση-Μαγγανάρη στην ποίησή της στρατεύεται όπως αυτή θέλει. Δεν παρασύρεται από πλάνες ούτε ξενίζει με πεπρωμένες ουτοπίες. Ξεπληρώνει τη μοναξιά με Απορίες, δαμάζει τις φοβίες με γνώση και τα ευαίσθητα ταμπού τα μεταμορφώνει σε σύμβολα απελευθέρωσης.
