Ζούμε σε δημοκρατικές κοινωνίες, όπου όμως μόνιμη είναι η δυσαρέσκεια, η κριτική για αδικίες, ανικανότητα και διαφθορά της κάθε Κυβέρνησης από το σύνολο της αντιπολίτευσης και από την πλειοψηφία των πολιτών. Διάχυτη είναι η αίσθηση όλων των πολιτών ότι το σύστημα δεν δουλεύει, για αυτό και η τεράστια αποχή από τις κάλπες.
Η θέση της σημερινής Δημοκρατίας ότι η όποια σχετική πλειοψηφία των πολιτών ορίζει το δίκαιο, οδηγεί κατευθείαν πίσω στη ζούγκλα, όπου ο δυνατός, οι πολλοί έθεταν το δικό τους δίκαιο στην κοινότητα. Γι’ αυτό τη σημερινή δημοκρατία, την ονομάζω “Δημοκρατία της ζούγκλας”.
Η δημοκρατική διαδικασία ανάδειξης των κυβερνήσεων, από την εποχή του Περικλή μέχρι σήμερα, είναι δυστυχώς μία εντελώς λάθος διαδικασία, με εγγενείς αδυναμίες- παθογένειες που οδηγούν τελικά την πραγματική πλειοψηφία των πολιτών, να αισθάνεται αδικημένη, καταπιεσμένη, δυστυχής.
Έτσι η σημερινή “Δημοκρατία της Ζούγκλας”, απέτυχε να ικανοποιήσει το βασικό πρόταγμα του “Κοινωνικού Συμβολαίου”, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η δημιουργία των ανθρώπινων κοινωνιών.
Ταυτόχρονα η συνεχής εναλλαγή κυβερνήσεων, μέσα από τις εκάστοτε πλειοψηφίες και η εναλλαγή λύσεων, οδηγεί σε λογικό άτοπο, καθώς δεν είναι δυνατόν η άριστη λύση να είναι πότε αριστερά και πότε δεξιά και πάντα να είναι η άριστη.
Η “Δημοκρατία του Δικαίου” η “Δικαιοκρατία”, που προτείνεται μέσα από το βιβλίο μου, έχει βασικό της στόχο να βρίσκει το απόλυτο δίκαιο, την άριστη λύση για το κάθε πολιτικό πρόβλημα, τη “Λύση του Θεού” όπως την ονομάζω. Τη λύση που θα ικανοποιεί όλους τους πολίτες μιας κοινωνίας ταυτόχρονα.
Με την έννοια αυτή η “Δικαιοκρατία” είναι το επόμενο ψηλότερο σκαλοπάτι της Δημοκρατίας 2.500 χρόνια μετά την Δημοκρατία του Περικλή.
Ο Γεώργιος Κ. Κομνηνός γεννήθηκε το 1953, είναι οικονομολόγος, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο και στο Lancaster της Αγγλίας.
Ευαίσθητος και ανήσυχος για τα κοινωνικά θέματα, προσπάθησε σε όλη του τη ζωή είτε ατομικά είτε μέσα από διάφορους φορείς να βοηθήσει, να προσφέρει, να διορθώσει κοινωνικές αδικίες που προκαλούσε το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Μοιραία βρέθηκε να προσπαθεί και μέσα από την πολιτική διαδικασία, την κορυφαία βαθμίδα λήψης αποφάσεων της κάθε κοινωνίας, μέσα από κόμματα και φορείς εξουσίας.
Έζησε έτσι από κοντά την ανικανότητα, τον κομματισμό, τη φαυλότητα και όλες τις παθογένειες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Καρπός της αγανάκτησης, του αισθήματος απαξίας και προσβολής που του προκάλεσε η σημερινή λειτουργία της δημοκρατίας, είναι το παρόν βιβλίο.
Διαπιστώνοντας ότι τα ελαττώματα της δημοκρατίας, όπως αυτή λειτούργησε από την εποχή του Περικλή (461 π.Χ.) μέχρι και σήμερα (2024), είναι εγγενή, απόρροια δηλαδή του ίδιου του λάθους συστήματος, τόλμησε την πρότασή του αυτή για τη μετάβαση από τη «Δημοκρατία της ζούγκλας» στη «Δημοκρατία του δικαίου», στη «Δικαιοκρατία».
