Γεγονότα και συμβάντα, που σήμερα παίζουν τον δευτερεύοντα ρόλο τους, σώζονται μοναχά μέσα από λεπτομέρειες που κατευθύνουν κάποιες σκέψεις. Ώστε να διακρίνονται παραστάσεις, μέσα από σχισμές έξαρσης. Η αίσθηση της ενότητας του χθες με το σήμερα, το πάντρεμα του λυρισμού με τον παλμό τον γήινο, ίσως είναι μια παγίδα που όσο υπεροπτικά κι αν την παραμερίζουμε, η αδιαφιλονίκητη γοητεία της, κάποιους θα εγκλωβίζει. Θα υπάρχει σαν μια μικρή αχιβάδα, κρυμμένη στην άκρη της θάλασσας. Απ' όλους εμάς εξαρτάται, το πόσο θα την προσέξουμε, για να μη θρυματιστεί, μέσα στο βουητό της παγκοσμιοποιημένης ανεμοθύελλας.
Η Ζωή Τατάκη - Ιωσηφίδου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έζησε το περισσότερο διάστημα από τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στην Αντιγόνη (σ' ένα από τα Πρικγηπόνησα). Τα πρώτα γράμματα τα διδάχτηκε στην "Αστική Σχολή Αντιγόνης και συνέχισε στην Κωνσταντινούπολη στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο. Στη συνέχεια ειδικεύτηκε στις δημόσιες σχέσεις και εργάστηκε αρκετά χρόνια σε πολύ γνωστή μεγάλη Τράπεζα της Κωνσταντινούπολης (ΑΚ-ΒΑΝΚ) στο τμήμα δημοσίων σχέσεων.
Το 1967, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Αξιοποιώντας εικόνες, συναισθήματα και βιώματα, και προσπαθώντας να τα μετουσιώσει σε νοσταλγικά ποιητικά συνθέματα, πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με την ποιητική συλλογή της "Όταν οι γλάροι πετούν χαμηλά" (Αθήνα, 2000). Έκτοτε, δεν έπαυσε να ασχολείται με την ποίηση, αλλά και με τον πεζό λόγο και παράλληλα να δημοσιεύσει κατά καιρούς ποιήματα και πεζά της (Λογ. περ. "Η Δεξαμενή", εφημ. "Ο Πολίτης").
Μη Διαθέσιμο
