Με το κειμένο που ακολουθεί επιχειρείται, για πρώτη φορά, να φωτιστούν όλες οι δραματικές προεκτάσεις του καυτού προβλήματος των ναρκωτικών, με τη συνδρομή όχι του συνήθους επιστημονικού, αλλά του ελεύθερου ποιητικού λόγου.
Στο έργο καταβάλλεται η προσπάθεια να γίνει πειστική σκιαγράφηση της ταραγμένης ατμόσφαιρας μέσα στην οποία βιώνουν τα μέλη της οικογένειας ένος ναρκοπαθή. Τόσο αυτού του ίδιου εξαρτημένου νέου, όσο κυριώς της συμπάσχουσας μητέρας του.
Εδώ η μητέρα προβάλλει στη σκηνή με το δικό της σταυρό, ισόπαθο μ' εκείνο του φρικτά δοκιμαζόμενου παιδιού της. [...] (Από την εισαγωγή του βιβλίου)
