Η μελέτη του Αιλιανού αναδεικνύει με ενάργεια τις αναπόφευκτες αντιφάσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία συχνά έπρεπε να ακροβατεί ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων, την εκρηκτική, έως παρορμητική, συμπεριφορά πυρήνων στις υπόδουλες ελληνικές επαρχίες αλλά και στις ελεύθερες περιοχές, την σταθερά προβληματική και ασύμμετρη σχέση της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τους αναδυόμενους εθνικισμούς των υπόλοιπων βαλκανικών κρατών αλλά και μια σειρά από εγγενείς αδυναμίες που σχετίζονταν με την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας που την είχε οδηγήσει σε έναν αέναο δανεισμό, την ανασφάλεια που είχε καλλιεργήσει η ενδημική ληστεία καθώς και την επείγουσα ανάγκη εκσυγχρονισμού του στρατού προκειμένου αυτός να είναι σε θέση να εκπληρώσει τα φιλόδοξα εθνικά οράματα. – Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης
Ο Κωνσταντίνος Ι. Αιλιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1986 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1966 εισήλθε στην διπλωματική υπηρεσία ως Ακόλουθος Πρεσβείας. Υπηρέτησε στην Πρεσβεία Βιέννης, Παρισίων και Καΐρου, και στην Κεντρική Υπηρεσία ως υποδιευθυντής Μέσης Ανατολής-Αφρικής (1981-87). Διετέλεσε Πρέσβυς στην Βαρσοβία (1987-90), στο Νέο Δελχί (1993-97) και στην Βόννη (1997-99). Κατά το διάστημα 1991-93 υπηρέτησε ως Διευθυντής Βαλκανικών Υποθέσεων. Διετέλεσε Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Εξωτερικών (1999-2000), Γενικός Γραμματεύς της Προεδρίας της Δημοκρατίας (2000-05), Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως (2006-07).
Έχει ασχοληθεί με την ιστορική έρευνα.