O κύριος, ίσως, λόγος για τη χρεοκοπία του σηµερινού πρότυπου είναι η ανισότητα στη µεταχείριση των συντελεστών της παραγωγής. Το οικονοµικό κεφάλαιο ευνοείται κατάφωρα, ενώ η εργασία υπερφορολογείται και δεν συµµετέχει δίκαια στα κέρδη της ανάπτυξης, η οποία στηρίζεται στη ληστρική εκµετάλλευση του περιβάλλοντος. Το νέο πρότυπο ζωής θα πρέπει να διασφαλίζει τις λεπτές και αναγκαίες ισορροπίες µεταξύ ανθρώπινης δραστηριότητας, αντοχής των οικοσυστηµάτων, ποιότητας ζωής και κοινωνικών και πολιτισµικών αξιών. Ο σηµαντικός ρόλος του οικονοµικού κεφαλαίου αναγνωρίζεται, αλλά ως µέσου, όχι ως αυτοσκοπού ή υπεραξίας. Το νέο πρότυπο, από τη φύση του και εξ ορισµού, είναι φανερά πιο φιλάνθρωπο και φιλοπεριβαλλοντικό, πιο πνευµατικό και πολιτισµικό, και λιγότερο οικονοµικό και υλιστικό από το σηµερινό.
