Το αίτημα ανάδειξης του σχολείου ως κέντρο της ευρύτερης κοινότητας μέσα στην οποία λειτουργεί και ως πόλος συνοχής για τους μαθητές/τριες, τις οικογένειές τους και την τοπική κοινωνία, αποτελεί μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις βελτίωσης της ποιότητας στην παρεχόμενη εκπαίδευση. Η τελευταία έχει συνδεθεί με το βαθμό και την έκταση ανάμειξης των γονέων στα εκπαιδευτικά δεδομένα, η οποία είναι γνωστή με τον όρο «γονεϊκή εμπλοκή».
Στο πέρασμα του χρόνου η έννοιά της έχει γνωρίσει διαφορετικά περιεχόμενα και πρακτικές, ενώ καταγράφεται η διεύρυνσή της παράλληλα με το ζητούμενο μεγαλύτερης ενεργοποίησης από την πλευρά των γονέων. Στο παρόν πόνημα η προσέγγιση του θέματος επιχειρήθηκε σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά και μέσα από μια έρευνα, βασική επιδίωξη της οποίας υπήρξε η ανίχνευση της στάσης των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα.
