Μία ποιητική συλλογή στην οποία ο πρωτοεμφανιζόμενος στο χώρο Χρόνης Β. Καραχάλιος σκιτσάρει μία εικόνα του εγώ που καθρεφτίζεται στο φόβο και στην αγάπη, σχεδιάζει μία εικόνα ανίχνευσης και εξιλέωσης του παρελθόντος τώρα που η συλλογικότητα γίνεται επιτακτική ανάγκη, χρωματίζει μία εικόνα ήρεμης αποδοχής της παγκόσμιας αλλαγής που συντελείται αποτυπώνοντας συναισθήματα που φέρνουν μια γόνιμη αμηχανία.
