Μια λέξη πόσες χιλιάδες εικόνες μπορεί να χωρέσει και πόσους κόσμους μπορεί να δημιουργήσει; Αυτό το ερώτημα αρκούσε για να με κάνει να αντιμετωπίσω την λευκή σελίδα με νέα προοπτική. Έτσι, από αυτό το παιχνίδι των λέξεων (που πολλές φορές πήρε αλλόκοτα μονοπάτια) προέκυψε αυτή η μικρή ανθολογία. Πιστεύω ότι ένα καλλιτεχνικό έργο από την στιγμή που αποπερατώνεται μπορεί να μιλήσει το ίδιο για τον εαυτό του. Εγώ το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι: η ποίηση ίσως είναι ο πιο παραστατικός τρόπος για να περιγράψει κανείς χιμαιρικά όνειρα και αγρίους ατομικούς και συλλογικούς εφιάλτες.
