Ἡ πρώτη Γραμματικὴ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης ἐν εὐχρήστῳ σχήματι. Ἡ ἐπιμέλεια τῆσδε ἐκδόσεως (τὰ πλάγια, ἔντονα στοιχεῖα, αἱ ἀραιώσεις, ἡ στίξις, ὁ εἰς παραγράφον χωρισμὸς τοῦ κειμένου, οἱ συνοπτικοὶ πίνακες, αἱ ἀπεικονίσεις) προσέδωκε μορφὴν πρωτοτύπῳ πλησίον συγχρόνῳ γραμματικῇ, ἵνα ἡ γνῶσις τοῦ τεχνικοῦ λειτουργήσῃ καὶ σήμερον παιδευτικῶς, ὡς ἀπὸ Ἀρχαιότητος ἕως πρὸ ὀλίγων αἰώνων -ἐν Ἀνατολῇ καὶ Δύσει. Ἥδε ἔκδοσις ἐπιχειρεῖ ἐξᾶραι αὐτὴν ταύτην τὴν παιδαγωγικὴν διάστασιν τοῦ ἔργου: τὸ εὔληπτον, εὐσύνοπτον καὶ ἐστενωμένον. Τὰ ἑρμηνευτικὰ σχόλια ἐξηγοῦνται τὰς ἀσυνήθεις πλέον λέξεις, τοὺς παραδειγματικοὺς ὁμηρικοὺς στίχους, τὴν σχέσιν κρατούσῃ νῦν ὁρολογίᾳ, ζητήματά τινα πραγματολογικὰ καὶ ἀξιολογικά.
Ο Διονύσιος ο Θραξ γεννήθηκε περί το μέσο του 2ου αιώνα π.Χ. στην Αλεξάνδρεια από πατέρα με καταγωγή από την Θράκη. Θεωρείται ο πρώτος που συνέταξε συστηματικό εγχειρίδιο γραμματικής της ελληνικής γλώσσας σε τρία βιβλία κατά το πνεύμα του δασκάλου του, Αριστάρχου. Έδρασε περισσότερο στη Ρόδο που την εποχή εκείνη αποτελούσε κέντρο καλλιτεχνικής κίνησης και φιλολογικών σπουδών, όπου εκεί και δίδαξε όλους τους κλάδους της φιλολογίας.
Το εγχειρίδιό του "Τέχνη γραμματική" αποτέλεσε ίσως το σπουδαιότερο διδακτικό βιβλίο για σχεδόν δώδεκα αιώνες.
Θεωρείται ότι δημιούργησε τον όρο "επίθετο" και ξεχώρισε τα ονόματα σε "ονόματα ουσιαστικά" και "ονόματα επίθετα".
