Τι κάνει ένα βιβλίο που η πρώτη του έκδοση ήταν το 1957 να προχωράει σε επανεκδόσεις (1972, 1985) και ακόμη και τώρα ν' αναγνωρίζεται η αξία του και να ζητιέται η τέταρτη έκδοση; Το απαντά ο ίδιος ο συγγραφέας: "Το βιβλίο αυτό... είναι και θα μείνει ένα "ντοκουμέντο"!".
Σε πολλά σημεία του είναι επίκαιρο και αναφέρονται απόψεις με αξία. Το γλαφυρό ύφος παρουσίασης της ύλης συντελεί στο να συνεχίζει να είναι ένα διδακτικό και εύληπτο βιβλίο. Η ποικιλία και το εύρος των θεμάτων του προσφέρουν τη δυνατότητα να είναι διδακτικό όχι μόνο για τους λογοθεραπευτές, αλλά να συμπληρώνει τις γνώσεις των ψυχιάτρων, των νοσηλευτών, των παιδοψυχιάτρων, των ψυχολόγων, των κοινωνικών λειτουργών και όσων εργάζονται στον τομέα της ψυχικής υγείας, από οικοτροφεία και κινητές ψυχιατρικές μονάδες μέχρι ιατρο-παιδαγωγικές υπηρεσίες, σχολεία και νηπιαγωγεία.
Μέσα σ' αυτά τα 50 χρόνια η Λογοθεραπεία έχει πραγματοποιήσει τεράστια εξέλιξη, ιδίως στον τομέα της λογοθεραπευτικής παρέμβασης και θεραπευτικής. Ο τύπος και ο στόχος αυτής της έκδοσης δεν επέτρεψαν τη λεπτομερέστερη αναφορά των νέων δεδομένων. Έτσι, τα κείμενα των συναδέλφων δίνουν έναυσμα για περισσότερη και πληρέστερη αναφορά σε άλλη μελέτη.
Στα κεφάλαια της νέας έκδοσης του βιβλίου παρατίθενται υποκεφάλαια με νέα δεδομένα. Έτσι:
- Στη "Θεραπευτική αγωγή του λόγου" παραθέτουν νέα δεδομένα οι λογοπεδικοί Ε. Μάντακα-Brinkmann και Α. Φραγκούλη.
- Στα "Στοιχεία φυσιολογίας της γλώσσας", τα νέα δεδομένα δίδονται από τον καθηγητή Η. Κούβελα.
- Στα κεφάλαια "Η γλώσσα, ο έναρθρος λόγος, η γένεση, οι λειτουργίες, οι μορφές του και η γλωσσική εξέλιξη του κανονικού παιδιού", τα νέα δεδομένα παραθέτει η λογοπεδικός Ε. Λεβαντή.
- Στο "Λόγος, χαρακτήρας και προσωπικότητα", τα νέα δεδομένα έχουν γραφεί από την λογοπεδικό Σ. Γιαννόπουλου και την παιδοψυχίατρο Ι. Γιαννόπουλου.
Στο κεφάλαιο, "Γενικά μεθοδολογικά προβλήματα στη διάγνωση και θεραπεία των διαταραχών τον λόγου", παρατίθενται νέα δεδομένα από την λογοπεδικό Μ. Καμπούρογλου.
- Στα "Ιδρύματα και Σχολεία", παραθέτει νέα δεδομένα ο εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής Χ. Παπαϊωάννου και στη "Θεραπευτική αγωγή του λόγου στην Ελλάδα", η λογοπεδικός Α. Φραγκούλη μετά από έρευνα των αρχείων του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών-Λογοθεραπευτών.
- Στα εξειδικευμένα κεφάλαια των διαταραχών του λόγου, φωνής, ομιλίας και κατάποσης παρεμβάλλονται τα νέα δεδομένα:
- "Διαταραχές φωνής", από την λογοπεδικό Ε. Κουτσουμπάκη.
- "Διαταραχές του προφορικού λόγου" (ομιλίας), από τον λογοπεδικό Ι. Βογινδρούκα.
- "Ωτογενείς αλαλίες και δυσλαλίες", από την Ομάδα Ειδικού Ενδιαφέροντος για τη Βαρηκοΐα του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών-Λογοθεραπευτών.
- "Ειδικές δυσλαλίες", από την λογοπεδικό Α. Λαμπρινοΰ.
- "Δυσφρασίες", από τον λογοπεδικό Γ. Φούρλα.
- "Αγραμματισμός", από την λογοπεδικό Θ. Μπόντσιου.
- "Δυσαρθρίες", από τον λογοπεδικό Ν. Λίτινα.
- "Διαταραχές της ανάγνωσης και γραφής", από τον λογοπεδικό Γ. Καλύβη και την ψυχολόγο Μ. Πλατή.
Οι άνθρωποι που γνώρισαν τον Κώστα Καλαντζή και ακόμη περισσότερο που συνεργάστηκαν μαζί του, μπορούν να μιλήσουν για την αξία του. Το προοδευτικό του πνεύμα, η πολιτική του πλευρά, οι αγώνες του για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την αποδοχή της δημοτικής γλώσσας γίνονταν μέσα σε μια φάση φοβερής σύγκρουσης μεταξύ των προοδευτικών επιστημονικών δυνάμεων, με την ομάδα που εκπροσωπούσε τον πλήρη και στείρο συντηρητισμό, με εμμονή στην καθαρεύουσα, με πνεύμα σχολαστικισμού, φανατικά προσκολλημένη και αρνητική σε κάθε κοινωνική και πολιτική πρόοδο.
Ο Κώστας Καλαντζής ανήκε σε μια εποχή που μας φαίνεται σήμερα μακρινή. Μια εποχή που οι άνθρωποι σέβονταν την παράδοση και τη συνέχεια, αγαπούσαν τις ρίζες τους και είχαν συγχρόνως τη δύναμη να οδηγήσουν τις επόμενες γενιές και να τους δημιουργήσουν ιδανικά. [...]
(από τον πρόλογο της 4ης έκδοσης της Αθηνάς Φραγκούλη)
Ο Κώστας Γ. Καλαντζής γεννήθηκε στον Αλμυρό Μαγνησίας το 1911. Είναι Ειδικός Παιδαγωγός και Λογοτέχνης. Ξεκίνησε ως δάσκαλος, μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης και στο φημισμένο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της. Απ' το πρώτο πήρε Διδακτορικό Δίπλωμα Φιλόλογου και απ' το δεύτερο Δίπλωμα Ειδικού Παιδαγωγού. Για την ενεργό συμμετοχή του στην Εθνικη Αντίσταση κυνηγήθηκε (εξορία - ασφάλειες, 16 χρόνια εκτός υπηρεσίας κ.λπ.). Ως ειδικός παιδαγωγός: Δούλεψε κοντά στην αείμνηστη Ρόζα Ιμβριώτη στο Πρότυπο Ειδικό Σχολείο της στην Καισαριανή. Μετά την επιστροφή του απ' τη Βιέννη (1954) δούλεψε ιδιωτικά. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων, τον Τομέα Ψυχικής Υγιεινής (Νοταρά 58), το Ίδρυμα Θεοτόκος, το Νοσοκομείο Παίδων η Αγία Σοφία κ.λπ. Με άλλους προοδευτικούς νέους επιστήμονες, πήρε μέρος στη νέα κίνηση για την Ψυχική Υγιεινή, όπως στην ίδρυση το 1954 του "Α΄ Ιατροπαιδαγωγικού - Συμβουλ. Σταθμού" και της "Εταιρείας Ψυχικής Υγιεινής και Νευροψυχιατρικής του παιδιού". Η πενηντάχρονη εκπαιδευτική του δράση είναι πολύπλευρη: εκτός από την καθημερινή διαγνωστική και θεραπευτική πράξη με παιδιά, δίνει διαλέξεις, γράφει, συμμετέχει σε διεθνή συνέδρια, οργανώνει και διευθύνει ειδικά κέντρα, όπως το Στουπάθειο, διδάσκει στους μετεκπαιδευόμενους ειδικούς δασκάλους στο Μαράσλειο και ως Ειδικός Σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας (μετά τη μεταπολίτευση) 1975, εισηγείται το Νόμο για την Ειδική Αγωγή, το Νόμο της Ίδρυσης της δίχρονης Μετεκπαίδευσης των ειδικών δ/λων κ.λπ. Ένα μεγάλο μέρος της ειδικής παιδαγωγικής του δραστηριότητας είναι αφιερωμένο στη Λογοθεραπευτική. Τα κυριώτερα ειδικά παιδαγωγικά του έργα: 1) Διατριβή "Das Erziehungswesen in Griechenland, 1952, 2) "Διαταραχές του Λόγου στην παιδική ηλικία", Αθήνα, 1957 και 1972, 3) "Διδακτική των Ειδικών Σχολείων", Αθήνα, 1973, 4) "Θέματα Θεραπευτικής Παιδαγωγικής και Ψυχικής Υγιεινής του Παιδιού", Αθήνα, 1973 (μαζί με τη σύζυγό του ειδ. παιδαγωγό Πιπίτσα Βακαρέλλη) και πολλές άλλες μικρότερες μελέτες. Ως λογοτέχνης: Τη δεκαετία του 30, κατά τη διάρκεια της κατοχής (στον παράνομο τύπο της Εθνικής Αντίστασης) και αργότερα, δημοσίευσε με το ψευδώνυμο "Θεσσαλός" διάφορες λογοτεχνικές εργασίες (ποιήματα, διηγήματα, ιστορικές μελέτες, κριτικά σημειώματα κ.λπ.) σε εφημερίδες καί περιοδικά. Ξεχωριστά βιβλία του κυκλοφόρησαν: 1) "Το τραγούδι του βουνού" ποιήματα, Αθήνα, 1937 2) "Καισαριανή" (Το πρώτο αντιστασιακό βιβλίο με ποιήματα που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο 1944 και επανεκδόθηκε απ' τη Σύγχρονη Εποχή το 1983) και 3) "Το άσπρο παιδί του γύφτου", Διηγήματα, Αθήνα 1984.
