Δύο κείμενα του φινλανδού φιλοσόφου Jaako Hintikka (το δεύτερο σε συνεργασία με τη σύζυγό του Merrill) για τη φιλοσοφία του Ludwig Wittgenstein, γραμμένα με σκοπό να αποσαφηνίσουν ουσιώδεις πτυχές του στοχασμού του Wittgenstein αναφορικά με δύο κρίσιμα ζητήματα: το άρρητο και τις σχέσεις γλώσσας και κόσμου. Και τα δύο κείμενα εστιάζουν στον τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας του μόνου βιβλίου που εξέδωσε όσο ζούσε ο Wittgenstein, το "Tractatus Logico-Philosophicus", τονίζοντας τη σημασία που έχει η ανάγνωση και η ερμηνεία του για την κατανόηση τόσο του "πρώι μου" όσο και του "ύστερου" Wittgenstein.
"Η μεταστροφή του Wittgenstein το 1929 ενέτεινε το εξής πρόβλημα: τι ακριβώς θα αντιλαμβανόταν κανείς ως κρίσιμο ρόλο της χρήσης της γλώσσας στη σημαντική. Το ουσιώδες σημείο της ύστερης φιλοσοφίας του είναι ότι οι κρίσιμες συνδέσεις γλώσσας-κόσμου συγκροτούνται μέσα από ανθρώπινες δραστηριότητες, οι οποίες διέπονται από συγκεκριμένους κανόνες, και αποδίδονται με τον όρο ‘γλωσσικά παιχνίδια’. [...] Ως παιχνίδια, αναπόφευκτα είναι δημόσια και συνιστούν μέρος του φυσικού κόσμου".
Jaako Hintikka
