ΣΚΙΕΣ
Σκιές η ζωή μου ένα παιχνίδι με σκιές
κατάντησε να είναι
φόβοι και φαντάσματα
δειλά κι άδηλα.
Σκιές, μοναχά σκιές
εμένα συντροφεύουν.
Σκαιότερη η μια της άλλης δείχνει
θαμπή αυτή κι έκθαμβη
μονόστηλο θα γίνει.
Γέμισε η ζωή μου με σκιές
με τις απατηλές τους λάμψεις απ’ το χθες.
Μια σκιά να ’σαι κι εσύ,
μια απάτη
πάντα απέναντί μου
εαυτέ.
*
Η ΕΚΠΑΓΛΟΣ
Το θάμβος της μελαχρινής σου ομορφιάς
και των ματιών σου η γητειά
μακράν προσπέρασε του σεληνόφωτος τη χάρη
και της αυγής τη λάμψη.
Μα αν η καρδιά σου
που ζωογόνα πνοή εμφύσησε εις υμάς
κι απλέτως εμοιράσθη
τον κλήρο της απουσίας διάλεγε,
το δίχως άλλο θα ’σουνα
ανθός στερουμένου καρπού ζωής.
