Όταν της έδωσαν το μικρό μπογαλάκι, τυλιγμένο σε μια λευκή κουβερτούλα, το κοίταξε με λατρεία.
«Η κόρη μου… Εσύ ήσουν λοιπόν…» της είπε γλυκά κι ένα δάκρυ κύλησε κι έσταξε στο μάγουλο της μικρής. «Θα την ονομάσουμε Άννα».
Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά η Άννα κρατά με τρεμάμενα χέρια το γράμμα που της έδωσε ο συμβολαιογράφος και μπροστά στα δακρυσμένα μάτια της παρελαύνουν λέξεις που της αποκαλύπτουν την αλήθεια για τη γέννησή της. «Για μένα ήσουν Δώρο Θεού… Δεν θα σε άλλαζα με τίποτα στον κόσμο…»
Όλα τα δεδομένα της ζωής της άλλαξαν σε μια στιγμή. Η ανατροπή μεγάλη, συγκλονιστική!
Τα αγαπημένα πρόσωπα του Μηνά, της Ασπασίας και της Μαρίας, που της χάρισαν αγάπη καλυμμένη με μεγάλα ψέματα, θα χάσουν τη θέση που κατείχαν ως τώρα στην καρδιά της ή θα βρει τη δύναμη να συγχωρήσει;
