Πέραν της αρχής της ευχαρίστησης: θα προτείνω μία επιλεκτική ανάγνωση του, που ξεδιαλέγει, που εγκαθιστά διακρίσεις. Όχι χωρίς να ξαναπεράσουμε, σύμφωνα με μία παιδαγωγική στην οποία δεν θα έπρεπε να προσκολληθούμε τυφλά, από πολυπερπατημένα μονοπάτια, θα ήθελα να δώσω προς ανάγνωση τη μη θεσική δομή του Πέραν..., την αθεσική λειτουργία του εντέλει, ας πούμε καλύτερα αυτό που το αποσπά από την απαίτηση της τελικής αρχής, και μάλιστα απλά της αρχής.
Διακρίνω αλλού το εναπομένον από την αρχή. Πώς να έχουμε πρόσβαση στο εναπομένον του Πέραν...; Πώς πρέπει να προχωρήσει αυτό το κείμενο, προπάντων με τί βήμα, για να γίνουμε κάποια μέρα ευαίσθητοι, σήμερα, σε τόσες αναγνώσεις εξίσου μερικές και κανονιστικές, και μάλιστα ακαδημαϊκές, στην ουσιαστική μη δυνατότητα να σταματήσουμε σε μία θέση, σε ένα συμπέρασμα που προτάσσεται, με επιστημονικό ή φιλοσοφικό τύπο, με θεωρητικό τύπο εν γένει;
Στο παρόν κείμενο, το οποίο είναι μια εκτενής ανάλυση και σχολιασμός του "Πέραν της αρχής της ευχαρίστησης", ο όρος Spekulation εμφανίζεται εξαιρετικά συχνά κάτω από την πένα του Freud. Ο Derrida θα τον χρησιμοποιήσει με την αρχική, αμιγώς φιλοσοφική σημασία, και με τη δευτερογενή, της κερδοσκοπίας. Άλλωστε, σ' αυτή την "αμφισημία" θα στηριχθεί και η ανάπτυξη του επιχειρήματός του, όπου από τη φροϋδική Spekulation θα μετακινηθεί στην "κερδοσκοπία" των επιγόνων και κληρονόμων του Freud.
