Όλη η αφρόκρεµα της αγγλικής κοµητείας του Ντέβονσηρ προσέρχεται στο ετήσιο τένις πάρτυ των Μπίκλεϋς, αν και οι περισσότεροι έχουν λιγοστό ταλέντο στο τένις και ακόµη λιγότερο ενθουσιασµό για το παιχνίδι. Στην αγγλική εξοχή, τα πάρτυ αυτά γίνονται για άλλους λόγους. Η τέχνη της απιστίας αποτελεί και το πιο δηµοφιλές σπορ στο µικρό, αλλά ξεχωριστό οικισµό του Γουάιβερν Κρος.
Στον ίδιο του τον κήπο, ο µικροκαµωµένος οικοδεσπότης δόκτωρ Έντµουντ Μπίκλεϋ προσπαθεί αγωνιωδώς να κρύψει τις δύο εµµονές του:
Το βασανιστικό του πάθος για την Γκουίνιφριντ Ράττερυ. Και την απόφασή του να δολοφονήσει τη γυναίκα του...
Σε ένα βιβλίο που τόσο το έγκληµα όσο και ο δράστης αποκαλύπτονται από την πρώτη κιόλας σελίδα, ο συγγραφέας, σε ένα ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας στην κλιµάκωση της πλοκής και την ανάπτυξη των χαρακτήρων, κρατά την αγωνία του αναγνώστη αµείωτη µέχρι κυριολεκτικά την τελευταία παράγραφο.
To "Francis Iles" ήταν ένα μονάχα από τα διάφορα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε ο Anthony Berkeley Cox, δημοσιογράφος και κριτικός σε περιοδικά όπως τα Punch και The Humorist, και εφημερίδες όπως οι London Daily Telegraph, Sunday Times και η Guardian στα χρόνια ανάμεσα στο 1938 και το 1970. Γεννημένος το 1893 στο Watford του Hertfordshire, σπούδασε στο University College του Λονδίνου και πολέμησε με το βρετανικό στρατό κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μαζί με αρκετούς ακόμα συγγραφείς ιστοριών μυστηρίου, όπως χαρακτηριστικά η Dorothy Sayers και ο G. K. Chesterton, ίδρυσαν το 1929 τη "Λέσχη Αστυνομικών Συγγραφέων", μια Λέσχη όπου τα νέα μέλη εισέρχονταν μόνον κατόπιν προσκλήσεως και έπρεπε να ορκιστούν ότι οι ήρωές τους θα διαλεύκαναν ορθώς και πλήρως τα εγκλήματα που θα αντιμετώπιζαν, έχοντας στη διάθεσή τους μονάχα τα στοιχεία με τα οποία ο συγγραφέας τους εφοδίαζε, και "χωρίς να εκμεταλλευτούν στοιχεία προερχόμενα από Θεία Αποκάλυψη, Γυναικεία Διαίσθηση, Μαγεία ή Μεταφυσική, Ευτυχή Σύμπτωση ή Θεία Βούληση". Μαζί με άλλα μέλη της Λέσχης Αστυνομικών Συγγραφέων, όπως η Agatha Christie, έγραψαν το 1931 το συλλογικό μυθιστόρημα "Ο πλωτός ναύαρχος", όπου ο συγγραφέας κάθε κεφαλαίου έπρεπε να συνεχίσει να πλέκει το μυστήριο ή να δώσει τη λύση, βασισμένος αποκλειστικά στα στοιχεία που είχαν εξυφάνει οι προκάτοχοί του στα προηγούμενα κεφάλαια.
Το "Εκ προμελέτης" ("Malice Aforethought", 1931) θεωρείται το καλύτερό του έργο.
Μη Διαθέσιμο
