Το έργο αυτό αποτελεί συμβολή στην ιστορία της ιστιοφόρου ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, κατά την περίοδο 1453-1850. Είναι προϊόν μακροχρόνιας έρευνας από ελληνικές, τουρκικές και βενετικές πηγές, καθώς και από αξιόπιστα περιηγητικά κείμενα. Αποτελεί συνέχεια της έρευνας που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια διδακτορικής διατριβής με θέμα «Οθωμανικά ναυπηγεία στον παραδοσιακό ελληνικό χώρο», υπό την καθοδήγηση του αείμνηστου πανεπιστημιακού καθηγητή Βασίλη Σφυρόερα.
Με τη συγκέντρωση κεφαλαίων και τις ναυπηγήσεις πλοίων, αυξήθηκαν προοδευτικά οι εμπορικές συναλλαγές των ελλήνων εμποροπλοιάρχων στη Προποντίδα, τη Μαύρη Θάλασσα, το Δούναβη, το Αιγαίο, το Ιόνιο. Οι συνεχείς ναυπηγικές επενδύσεις από τα κέρδη του ανθηρού εμπορίου, σε συνδυασμό με τις διεθνείς εξελίξεις στα τέλη του 18ου αιώνα, δημιούργησαν τον ελληνικής πλοιοκτησίας εμπορικό στόλο, ο οποίος στην πλειονότητά του μετατράπηκε σε πολεμικό της ελληνικής επανάστασης του 1821.
