Eίναι το έβδομο βιβλίο της Mαρίας Kούρση, το οποίο περιλαμβάνει ένα μεγάλο αφηγηματικό ποίημα που «κλείνει» μέσα του μια εικοσάχρονη διαδρομή. Ένας δυνατός επίλογος και μια δέσμευση για ένα νέο πρόλογο. Oι τίτλοι των κειμένων έχουν μία δική τους ζωή, όπως και στα προηγούμενα βιβλία της, παράλληλη με τη ζωή των ποιημάτων. Oι εικόνες συρρικνώνονται επιγραμματικά μέσα στις λέξεις, το φως των στίχων είναι απογευματινό και οι παρουσίες περνούν σκιές μέσα στα ποιήματα. Ένα βιβλίο που εδραιώνει είκοσι χρόνια ποιητικής δημιουργίας.
