Η χριστιανική εκκλησία ακολουθούσα τους λόγους του ιδρυτής της Ι. Χριστού ένα λόγο διαζυγίου δέχεται κατ' ακρίβειαν. Αυτός είναι ο λόγος που περιλαμβάνεται σστα εξής χωρία του Ευαγγελίου: 1) Ματθ. 5, 32: "Ος αν απολύση την γυναίκα αυτού παρεκτός λόγου πορνείας, ποιεί αυτή μοιχάσθαι, και ος εάν απολελυμένην γαμήση, μοιχάται". 2) Ματθ, 19, 9: "Ος αν απολύση τη γυναίκα αυτού ει μη επί πορνεία και γαμήση άλλην, μοιχάται. Και ο απολελυμένην γαμήσας μοιχάται".
Ποιος είναι όμως αυτός ο "λόγος", ο οποίος αλλάζει άρδην το "τοπίο", το σκηνικό του γάμου; Ποιος είναι αυτό ο "εξαιρετικός" (ή εξαίρεση) λόγος της πορνείας, ποια είναι αυτή η πορνεία, η οποία διαφοροποιεί τόσο πολύ τα πράγματα στην έγγαμη σχέση; Ήδη από τους πρώτους χρόνους της χριστιανικής εκκλησίας μέχρι σήμερα έγιναν πολλές προσπάθειες ερμηνείας και αποδόσεως της ορθής έννοιας στο "δύσκολο" αυτό χωρίο με τη διπλή μορφή ή διατύπωση.
Γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1952-56) και με υποτροφία του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και της Γερμανικής κυβερνήσεως, θεολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Gottingen και θεολογία και νομική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών το 1970 και εκλέχθηκε υφηγητής του Κανονικού Δικαίου το 1980 και (τακτικός) καθηγητής το 1986. Διετέλεσε Πρόεδρος του "Φοιτητικού Θεολογικού Συνδέσμου", Αντιπρόεδρος της "Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων", Συγκλητικός Πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεν. Γραμματέας του Επικοινωνιακού και Μορφωτικού Ιδρύματος, της Εκκλησίας της Ελλάδος και μέλος σε διάφορες επιτροπές της Εκκλησίας και των υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού.
Μη Διαθέσιμο
