"Ο αναγνώστης είναι ο άλλος, το πρόσωπο που προσπαθώ να προσεγγίσω. Και αυτή η ετερότητα είναι συγχρόνως ένα μέρος του εαυτού μου".
"Ο ποιητής πρέπει να είναι επαναστάτης στην τέχνη του, η ίδια η ποίησή του πρέπει να είναι η επανάσταση και όχι το μέσο. Η ποίηση είναι αντι-ιδεολογική, υπηρετεί μόνο την ποίηση. Η ποίηση δεν είναι για την ποίηση, αλλά για τη ζωή, δεν υπερασπίζομαι λαούς, αλλά τον άνθρωπο".
Ο Άδωνις στρέφεται στο παρελθόν χωρίς να καθηλώνεται, κοιτάζει κατάματα των τεράτων τα πρόσωπα χωρίς να απολιθώνεται. Ονομάζει μέλλον το παρόν και είναι παντού παρών, τόσο στο χθες, όσο στο σήμερα και στο αύριο. Έρχομαι από το μέλλον. Κατευθύνομαι προς το μακρινό κι εκείνο ξεμακραίνει. Έτσι δεν φτάνω ποτέ. Μα ακτινοβολώ.
Η μορφή των ποιημάτων του ακολουθεί πιστά την αντίφαση της καταστροφής και της δημιουργίας. Χτίζει και γκρεμίζει, δομεί και αποδομεί ακαταπαύστως κι οι στίχοι μοιάζουν πράγματι, μορφολογικά και εννοιολογικά, να χτίζονται και να γκρεμίζονται σαν ένα διαρκώς υπό ανέγερση οικοδόμημα. Άλλωστε, σύμφωνα με τον Άδωνη, τέτοια είναι η παντοδυναμία της ποίησης. Όλα είναι μεταφορά. Κάθε πραγματικότητα είναι σχετική κι η φαντασία είναι εκείνη που συνδέει τα πράγματα για να τα ενώσει και να τα χωρίσει. Οι λέξεις του αλλάζουν συνεχώς, αποκαλύπτουν συνεχώς καινούριες λέξεις, επιστρέφουν σαν οιωνοί, επαναλαμβάνονται με διαφορετικές σημασίες. Μοιάζουν σαν λέξεις που αιωρούνται, γραμμένες όχι πάνω στο χαρτί αλλά κάπου αλλού, στους αιθέρες ή στην άβυσσο. Η έκφρασή του, πολύπλοκη και ερμητική, πηγάζει συγχρόνως από τη φιλοσοφία, τη μεταφυσική και τον μυστικισμό.
Άδωνις είναι το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αλί Αχμάντ Σαΐντ Εσμπέρ, που γεννήθηκε το 1930 στη βόρεια Συρία, κοντά στις ακτές της Μεσογείου. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού. Ασχολήθηκε με τη μετάφραση γνωστών Ευρωπαίων ποιητών και διανοούμενων στην αραβική γλώσσα, πριν δημοσιεύσει το πρώτο του έργο "Τα άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού" (1960), που αποτέλεσε σταθμό στην αραβική ποίηση. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού το 1971, αρχίζει να ταξιδεύει σ' όλο τον κόσμο, δίνοντας μαθήματα γύρω από τον αραβικό πολιτισμό και την ποίηση. Το 1980 καταφεύγει στο Παρίσι για να διαφύγει από τον εμφύλιο πόλεμο στο Λίβανο και διδάσκει αραβική γλώσσα και λογοτεχνία για ένα χρόνο, στη Σορβόννη. Αναπληρωτής μόνιμος αντιπρόσωπος της Αραβικής Ένωσης στην Unesco, έχει διδάξει, επίσης, ποίηση στα πανεπιστήμια της Γενεύης και του Princeton. Το 2011 τιμήθηκε με το βραβείο Goethe, ενώ το ονομά του συζητήθηκε έντονα για το Νόμπελ Λογοτεχνίας (το οποίο δόθηκε, τελικά, στον Σουηδό ποιητή Τούμας Τρανστρέμερ). Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, κάλεσε τον Μπασάρ αλ-Άσαντ να παραιτηθεί από την προεδρία της χώρας του, θέτοντας τέλος στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στη Συρία.
