Εξομολογήσεις και ευχολόγια

Ο άνθρωπος μετέβαλε και τιμώρησε την απλή χαρά και ζύγωσε ο αόρατος θόρυβος της προαγγελίας του θανάτου. Τα θλιμμένα αγαθά ενεδρεύουν βαθιά στη συγκίνηση και ρυτιδώνουν τις αγνές ροδοκόκκινες καρδιές. Κάποια χαρμόσυνη αργία μακριά απ’ τους χειμάρρους του οικογενειακού χάνδακα, γνωρίζει του άφρονος την άχαρη ζωή, του σφετεριστή την πλάνη, του νομοθέτη το συμφέρον και των πολιτών την αποστροφή. Αχολογούν ούριοι οι άνεμοι της λησμονιάς και το πέλαγος της καρδιάς στο γυμνό του κύμα, θα θανατώσει της αγάπης το ταπεινό χρέος. Εμφανίστηκαν μπροστά στη φαντασία τα κοτρόνια και η στοργή σκαρφαλώνει και κρύβεται πίσω απ’ της ζωής την ολόγλυκια ύπαρξη, καλύπτοντας τις απειλητικές και απεγνωσμένες μορφές των προσώπων. Ο τρελλοβοριάς πλησιάζει ατιμώρητος στα πεδία των μαχών και τα χαλάσματα σφυρίζουν την πραγματική πορεία που σμίγει τους ανθρώπους. Ο στόχος ασυγκράτητος, άξεστος και ραδιούργος, σπρώχνει το καράβι στα εμπορικά λιμάνια του προσωπικού οφέλους και αφιλοκερδώς διασχίζει το λιβάδι της μεταμέλειας και της λήθης.